Het hek is van de limonadedam

Het begon allemaal met de hibiscusijsthee van Jonge Sla. Telkens ik die maak, is die op nog voor ik er zelf van kan drinken! Zo lekker, seg.

Enfin. Dit weekend was het -denk ik- wel warm genoeg om me eens aan citroenlimonade te wagen. Zo verfrissend, en dan nog zo makkelijk - had ik dat eerder geweten! Dus toen was het hek helemaal van de limonadedam.

Maandag naar Dille & Kamille voor beugelflessen en een boekje over limonade maken (Uit de tuin in de fles, beetje oubollig en belerend, maar wel leuke recepten). Er staan ook wijn- en bierrecepten in, maar dat zie ik mezelf precies nog niet doen.

Vandaag toverde ik zes bakjes blauwe bessen om tot drie flessen limonade. 't Is te zeggen, in het boek heet het 'zwartebessenlimonade', maar euhm.. oeps, precies de etiketjes nog even aanpassen!

Iemand al dorst?

Citroenlimonade
(eigen brouwsel uit verschillende bronnen samengeraapt)
300 ml. water
2 citroenen
330 gr. fijne suiker

Pers de citroenen uit. Hou het sap apart.
Doe de suiker bij het water en de uitgeperste citroenen (wel eerst schillen of goed schoonschrobben als ze niet biologisch zijn). Breng alles aan de kook en laat 15 minuten zachtjes pruttelen. Tussendoor goed roeren.
Schep de citroenen eruit, laat het mengsel goed afkoelen (ev. kan je het zeven) en roer het citroensap erdoor.
Nu heb je citroensiroop, die je nog moet aanlengen met water, bv. 1 deel siroop op 3 à 5 delen water.

Zwartebessensap met blauwe bessen
(uit het boek 'Uit de tuin, in de fles')
800 gr. blauwe bessen (of zwarte)
500 gr. kristalsuiker
500 ml. water
sap van 2 citroenen

Was de bessen goed, meng ze met het water en de suiker en breng aan de kook.
Roer goed om de suiker op te lossen.
Laat alles 5 minuten koken, doe er dan het citroensap bij en laat nog eens 5 minuten zachtjes koken.
Als alles afgekoeld is, zeef je het sap (neteldoek of zeef) en giet het in een mooie fles.

Wel nog even proeven, soms moeten sapjes of siropen een beetje aangelengd worden met water. Ik heb mijn sapjes bijvoorbeeld niet graag mierzoet en plakkerig.

Mijn mama zou zeggen: "Wat een gedoe, en dat plakt en dat is zo'n gesmos."
Maar ik zou vooral zeggen: "Schol!"

Naar Villa Augustus in augustus

Toen we terugkwamen van Friesland passeerden we langs Dordrecht. Even overwogen we nog om een nachtje te stoppen bij Villa Augustus, de verbouwde watertoren plus enorme moestuin plus marktcafé plus restaurant plus winkeltje-waar-je-hebberig-van-wordt plus bakkerij. Ik had er al zoveel goeds over gelezen op allerlei blogs, en dan pas ook nog bij Mme Zsazsa herself. Enfin, ik kon eigenlijk niet wachten om er naartoe te gaan!

Maar met een peuter erbij leek ons dat toch weer iets minder, dus dat plan belandde in de vuilbak. Gelukkig boekte mijn wederhelft stiekem een nachtje aldaar, twee maanden later. Zonder dochter. Soms eens gewoon terug lief van zijn en niet alleen mamamamama zijn, mensen toch, dat kan toch zo'n deugd doen, he.

Om mijn beloning (naar Villa Augustus dus) te verdienen, moest ik eerst wel een beetje peddelen door de Biesbosch. 't Is te zeggen: ik heb me laten varen, want ik had het te druk met rondkijken - zo mooi is het daar. Zeg maar sprookjesachtig eigenlijk, met al die kleine kreekjes en rustige rust. Mocht je trouwens middenin de Biesbosch willen logeren, dat kan ook, want er is een jeugdherberg. Die gaan we volgend jaar zeker eens testen - met dochter!

En in de late namiddag betraden we het walhalla der walhalla's: Villa Augustus. De kamer op zich was nu niet zo fantastisch om over naar huis te schrijven, maar dat hele pakket met moestuin en restaurant en nog zoveel meer, dat was het wat die '24 uur van Dordrecht' zo super maakte!

Als ik ooit een café heb, wil ik ook zo'n supergrote leestafel! 

Eigenlijk pendelden we continu tussen het restaurant (in het ene gebouw) en het hotel (in de watertoren). 

Heerlijk aperitiefje - dutje.

Heerlijk diner - dutje.

Heerlijk ontbijtbuffet - dutje. 

Zalig! Oh ja, neem een dikke portefeuille mee als je gaat, want aan al het moois en lekkers in dat winkeltje is het moeilijk weerstaan.

We trokken ook nog even Dordrecht in, waar het moeilijk was om een terrasje te vinden dat kon tippen aan het terras van Villa Augustus. 

Maar ze hadden er wel een Groothoofdspoort. Echt iets voor S.! 

En de platenzaken van Dordecht kennen we nu ook op ons duimpje. Inclusief Floris de hond. Dit piepkleine, volgestouwde platenwinkeltje was eigenlijk nog het gezelligste 'café' dat we gevonden hebben. Koffietje?

Uitslapen. Bijpraten. Plannen smeden. Hard lachen. Geen pampers of fruitpap. Wijn met sloten. Dutjes. En dan halverwege de terugrit niet meer kunnen wachten om die dochter van ons terug te zien. Geweldige combo! 

Warm & mooi

Omdat mijn hart hier gloeiend warm van wordt.

Omdat de filmpjes zo schoon zijn dat het bijna zeer doet. 

Omdat er veel mensen zijn waarvoor ik het beste hoop. 

Het aller-aller-allerbeste.

Drie dingen en dan zwijg ik

Eén van mijn hobby's is immosites afschuimen. Ik kan daar niks aan doen, ik vind dat plezant. Ik woon hier nog altijd graag, maar het leuke aan deze hobby is dat alles kan en alles mag! Soms duw ik de prijscategorie naar onbetaalbare hoogten, soms zoek ik in regio's waar ik in de verste verte niet zou willen wonen en soms check ik gewoon wat er rondom ons te koop staat.

En vooral: hoe het er daarbinnen uitziet. Want dat is natuurlijk het allerleukste aan zomaar wat immogesurf: kijken welke kleur de muren hebben, hoe mensen hun tuin hebben aangeplant of hoeveel rommel er nog op het aanrecht ligt. Maar zo raar, dat sommige mensen hun huis niet opruimen voor ze een foto maken om het te verkopen!
Dat is toch zo'n beetje alsof je op blind date gaat? Dan ga je toch ook niet in je joggingbroek, maar presenteer je toch de best mogelijke versie van jezelf? Hierbij mijn top drie van meest onbegrijpelijke immofoto's:

1. Rommel
   Enfin, mensen, die mand met strijk: zet die toch rap weg voor de foto! En uw ontbijtspullen, die zijn toch ook snel opgeruimd?
2. Vreemde items
   Waarom zou iemand eigenlijk drie keer een foto van zijn (niet eens zo speciale) toiletpot willen tonen? Ik vind dat echt intrigerend.
3. Slechte foto's
   Gepixelde, bewogen, donkere, onscherpe, mislukte foto's: laat die weg. You're making it worse!

Niet dat ik nu zo de immospecialist ben, maar dan oogt mijn volgende rondje wildsurfen in elk geval toch wat mooier - of dat hoop ik tenminste. Ik dank u vriendelijk!

De Tien Geboden van Borgerhout

Ik deel dit stukje hier nog even, voor de mensen die het nog niet hadden zien passeren op Facebook of op www.dna.be (de website van De Nieuwe Antwerpenaar waar ik een van de gastbloggers ben).
Het originele artikel lezen kan ook.

Tien jaar geleden wilde niemand in Borgerhout wonen. Nu wil iederéén hier precies zijn.

Om die massale volkstoeloop een beetje in goede banen te leiden, ben ik zo vrij om de Tien Geboden van Borgerhout hier neer te schrijven. (Let op: dit zijn mijn Tien Geboden. De kans bestaat dat u het daar helemaal niet mee eens bent. Maar hey, lees dan alvast gebod nummer één ;-)

1. Gij zult niet zagen

Face it: Borgerhout is een zakdoek groot en hier wonen veel mensen. Héél veel mensen. Dus ja, de tv van de buren zal al eens boven uw eigen stem uitkomen. De kat van de buren kan al eens miauwen - dat is wat katten doen. En soms zal iemand met weinig tijd zijn auto eens voor uw garagepoort zetten om zijn boodschappen uit te laden - maar als hij het vriendelijk vraagt, dan kan u toch ook vriendelijk antwoorden of u dat wel of niet ziet zitten? Laten we het gezellig -of op zijn minst vriendelijk- houden.

2. Gij zult niet rochelen

Beste mensen, er bestaat zoiets als een zakdoek. Gemakkelijk, neemt weinig plaats in en het is erg proper. Want slalommen tussen rochels en fluimen, ik vind dat niet tof.

3. Gij zult veel fietsen

In Borgerhout is bijna alles zo vlakbij dat het zonde is om met de auto naar de bakker te gaan. En trouwens, hoe meer fietsers, hoe meer vreugd! 

4. Gij zult uw auto niet stationair laten draaien

Voor niks nodig - tenzij u houdt van geluids-, stank- en uitlaatoverlast. Niet doen, dus. Dank u. 

5. Gij zult kleurenblind zijn

Er wonen veel kleurtjes samen in Borgerhout. Van melkwit (ikke!) over rood-wit en paars tot superdonkerbruin. Iedereen welkom - wel eerst even voeten vegen, a.u.b.!

6. Gij zult uw voeten vegen

Een barbecue op de wilden boef op het pleintje voor de deur. Een caféterras inpalmen - op de dag waarop het café gesloten is. Nachtelijke renwedstrijden rond de kerk organiseren. Zo lang niemand er last van heeft, zeg ik: veeg uw voeten aan wat 'de mensen' denken!

7. Gij zult tegen kinderen kunnen

Veel mensen, dat wil ook zeggen: veel kinderen! Overal waar je kijkt zie je hier buggy's, spelende kinderen en rondhangende jeugd. Of je nu zelf een mega-moederkloek bent, of vreselijk anti-kinderen: Borgerhout krioelt ervan. Comes with the package. 

8. Gij zult blij zijn met een vierkante meter buitenruimte

De meeste mensen in Borgerhout hebben maar een piepklein balkon of een mini-stadstuin. Daarom zijn de openbare parken hier zo drukbevolkt. Reden te meer voor gebod nummer negen!

9. Gij zult uw rommel opruimen

Wij hebben ook maar een ieniemienie stadskoertje en zakken dus regelmatig af naar het park en het Krugerplein achter onze hoek. Maar ik plant mijn kind niet graag neer tussen rondzwervende frisco-papiertjes, lege chipszakken en verfrommelde pakjes sigaretten. Je eigen rommel opruimen en in de vuilbak gooien - of bij gebrek daaraan, meenemen naar huis: zó heel moeilijk is dat toch niet? 

10. Gij zult graag feesten

Een avondje op café, een reuzenreceptie, Muziek in de Wijk, een uitbundig suikerfeest of een nog uitbundiger huwelijk, ... In Borgerhout weten ze hoe ze een feestje moeten bouwen. Dat is plezant. Mensen worden daar vrolijk van. Toeter of rinkel dus gerust mee als u nog eens zo'n feestende bende tegenkomt!