Ik ben zo iemand die graag binnenloert bij mensen. Of het nu in hun gezellig verlichte huis is als ik er met de bus langsrij. Of in hun krant op de trein. Of in hun neusgepeuter als we samen aan de rode lichten staan. Of op programma's waarin mensen slechte dingen eten en dat dan moeten afleren. Of in oude foto-albums die zomaar te grabbel liggen op rommelmarkten (wie doét nu zoiets?).
Hele verhalen breien zichzelf. Complete familiegeschiedenissen, rare gewoontes en verhalen over de toekomst van die mensen banen zich op zulke momenten in flarden allerlei wegen door mijn hersenkronkels.
In het leven ben ik de observator. Ik kijk vanaf de zijlijn toe en ik verveel me er geen moment. Geef mij maar plekken met véél mensen. Treinvertragingen zijn een zegen voor mij - als ik klaar ben met vloeken. Misschien is dat ook wel de reden dat ik zo'n onwrikbaar stadsmens ben.
Daarom ga ik ook graag alleen op pad. Ik herinner me nog dat ik als vijftienjarige op m'n eendje (luv ya, M. ;) naar Antwerpen ging. Een uur met de trein heen. Een uur terug. En als buit een paar cd's en massa's kronkels in mijn hoofd. Het leek wel alsof mijn gedachten een spons waren die af en toe volgezogen moest worden. En zo is het eigenlijk nog steeds.
Gisteren ging ik naar Lodewijk de Koningspinguïn (aanrader!). Beetje rondkijken, luidop lachen, extra veel aandacht om te besteden aan alles rondom mij. Alleen.
En het was een heerlijke avond!
4 opmerkingen:
Ik zeg: exact de reden om een weblog te hebben. Want ze moeten niet in je hoofd blijven zitten, al die observaties.
voor mij is met de bus rijden een uurtje bezinning, wat dromerig naar buiten staren met een muziekje op, en lachen met mensen met rare rastakapsels-oude mensjes die vechten om een plekje-weirdo's die tegen de chauffeur hun leven liggen te vertellen-..op bus 60 is't altijd een groot avontuur :-) mm gekke wereld.
doe zo veder Sarah!
liefs
Al wie schrijft is een pieper denk ik. Markten vind ik fantastische plaatsen oim te 'piepen'.
de eerste jaren, toen ik nog op kot zat, in Antwerpen, ging ik vaak in mijn eentje rondfietsen zonder plan. Gewoon om de stad te leren kennen. Fietsen, kijken, en zien waar het 'lot' ons bracht.
Een reactie posten